O Kadın...

Bazen insan kanunlarla açıklanamayacak şeylere inanmak ister.

O sevgisiyle de, ilgisiyle de,

Cesaretiyle de, merhametiyle de kanunların anlatamadığı insandı...

Eğer bahsedilen kişi oysa ve konu fedakarlık...

Peygamberden sonra onu geçebilecek insan yaratılmadı bu dünyada...

Analar onun gibisini hiç doğuramadı...

Çünkü analar; anne doğuramazlar...

Çünkü anneler doğumla oluşamazlar...

Ancak ALLAH ın hediyesi olabilir insanlara...

İlahi şefkatin küçücük bir örneğini anlamaları için...

Yüzünde ki kırışıklıkları bir tebessümün arkasında gizleyebilendi o...

Hangi kadın bir erkek için bu kadar güzel olabilir...

Görünenin göründüğü gibi olmadığını ispatlayandı...

O, güçsüzlüğüne rağmen cesur olabilen...

Sadece, eksikliği değil, varlığı da hissedilebilendi...

Yanlışı bile iyi niyetle yapabilendi... ki ALLAH onu bilmediği şeylerde de haklı çıkarttı...

Belki tok insanların doyurduğunu görmüştüm ama o, aç iken doyurabilendi...

Kendi eksiği varken giydirebilendi... korkmuş iken cesaret verebilendi...

Ağlayan yüreğin simada tebessüme dönüşmesiydi onun tarifi...

Belki de canlılar da almadan vermek sadece ona ait bir özellikti...

Tüm bunlara karşılık sadece biraz ilgiyle yetinebilen mutlu olabilendi...

Ki o biraz ilgiyi veremedim...

Bu kadar iyiliğe söyleyecek söz bulamadım...

Ki onun sevgisi peygamberleri hayran bırakır...

Karşılığını veremedim....

Cümlelerim öznesiz,

Kelimelerim yetersiz,

Bakışlarımın anlamsız kaldığı tek kadındı o...

O benim annemdi...

Benim her zaman haklı olduğumu zanneden, her şeyimle arkamda duran tek kadındı...

Hastalığımı yok eden, ruhumu iyi edendi...

Her yaşta bana çocukluğumu yaşatandı...

O benim annemdi...

Cennet ayaklarının altındaydı...

Eğilip alamadım...

Yahya HAMURCU

DTÖ DESIGNER