Ne Kazanır İnsan “Gerçeği” Kaybettiyse?
Derisi kavrulur sanki. Bazen bilir, içten içe bir şeylerin hiç de yolunda
gitmediğini! Ama “Mecburum” der. “Mecburum, yoluma böyle devam etmeye…” “Böyle
gelmiş böyle gider…" Bir düşün şimdi! İçinde bulunduğun bu mecburi durum
kendiliğinden mi oldu? Durup dururken yani… Gerçekten mi?
Maalesef böyle durumlarda hiç pay çıkarmaz insan kendine ama gerçek tam da
oradagizlidir. Neyi kazanmak için neyi kaybetti insan? Kim bilebilir bunun
cevabını, problemi yaşayanın kendisinden başka?
Haklısın şimdi!
Evet, artık gerçekten mecbursun uyuyabilmek için uyuşmaya…
Mecbursun, o adam tarafından aldatıldığın halde artık ona katlanmaya…
Çocuğun sana zulmettiği halde ona boyun eğmeye…
Bu onursuz yaşama devam etmeye…
Tavizlerin üzerine, yine yeniden taviz vermeye mecbursun…
Bunlar sonuçlardı ve artık mecbursun bunlara katlanmaya…
Neden mi?
Çünkü teslim etmiştin kendini sahte ilahlarına!
Çünkü feda etmiştin onurunu, o ufacık kazanç beklentisine…
Çünkü kurtarmak için gururunu, kaybetmiştin kimliğini…
Haklısın şimdi!
Mecbursun gerçekten!
Bir ömür ödediğin bedeli, kısacık o an için,
Anlık kurtuluşun için heba etmeye mecbursun!
Oysa böyle olmayabilirdi…
Hatırlasana!
Ne güzel bir fırsat verilmişti sana…
Ne güzel gösterilmişti gerçekler…
Duymak ve görmek istemediğin o apaçık gerçekler…
Herkesin bildiği ama kimsenin konuşmaya cesaret edemediği…
Normalleştirilen yanlışlar sana ne güzel gösterilmişti.
Hayatının, paranın, mutluluğunun bereketsizliği sana yaşatılarak
gösterilmişti de görememiştin!
Görebilseydin keşke…
Çıkabilseydin, güçlenerek problemlerinin altından…
Güçlenebilmenin fırsatının o problemlerin arkasında olduğunu fark
edebilseydin…
Şikâyet ederek,
Suçlayarak,
Kaçarak olmayacağını anlayabilseydin…
Aslında o kriz zamanlarında en önemli fırsatlar gizlidir de anlaşılmaz…
En net, en berrak görüntülerin o zamanlarda ortaya çıktığını bilmez, bilmek
istemez insan…
Kim dost, kim düşman?
Kim çözüme odaklı, kim soruna?
Ne kadar gerçeğe yakınım? Ne kadar sahteye?
Yüzleşmek istemez!
“Ben var ya ben” diyenlerin, gerçekte kim oldukları tam da o zamanda belli
olur.
Neler kazanmış, neler kaybetmiş çok net görünür.
Kriz biter, fırtına diner ve sahte yok olur.
Elde kalan gerçektir.
İşte o kadardır bugüne kadar biriktirdiklerimiz.
Allah yarattığı kuluna acı çeksin diye değil, öğrenebilsin diye verir o
sıkıntıyı…
Oradaki sırrı çözebilsin, güçlenebilsin diyedir.
Bir seçim yapmasını ister!
Peki, insan ne yapar?
Onu Yaratanı kaybetmekten korkmaz da, o adamı kaybetmekten korkar!
Onu Yaratanı kaybetmekten korkmaz da, şöhretini kaybetmekten korkar!
Onu Yaratanı kaybetmekten korkmaz da, parasını kaybetmekten korkar!
Sonra?
Sonra der ki: “Allah bana yardım etsin!”
Gerçekten en çok gerçeğe ihtiyacımız olan bu dönemde ALLAH bize yardım
etsin...
İnsanın ne için nelerden vazgeçtiğini bulması zorlu bir yolculuk, fakat bitmiyor bulmakla, sonrasında doğru seçimlerle doğru tercihleri yapabilme iradesini kazanmak dahada zor. Doğru ile yanlışı ayırt edebilmemiz duası ile .
YanıtlaSilGerçek ve sahte birbirine karıştığında neyden korkup nereye cesaret gösteriyor insan, hayret! Neyi kazanmak için neyi kaybetmeyi göze alıyoruz 'çıkar' zannettiklerimiz için...
YanıtlaSilKeşke bilseydi insan, kendisinin kendisine en büyük düşman olabileceğini... Anda kazanmanın toplamda kaybettirdiğini...
Keşke bilselerdi...
Çok güzel bir yazı olmuş. Kaleminize sağlık.
Herkesin kendi yaptıklarına şahitliği olduğu ve olacağı gibi...
YanıtlaSilHerkesin bildiği ama kimsenin konuşmaya cesaret edemediği…
YanıtlaSilNormalleştirilen yanlışlar sana ne güzel gösterilmişti.
Rabbim O yanlışların içinde doğruyu bulup ona tutunabilenlerden olmayı nasip etsin hepimize
İnsanoğlu var olduğu günden beri ona gelen sıkıntı ve sorunları sanki Allah onu cezalandırıyor diye veriyor diye düşünürken o sorunlara nasıl kendi kendini attığını düşünemez ve sadece cezalandirani düşünür çözüm yerine. O çözeceği sorunun aslında bir çok problemini çözüp onu guclendirecegini bilseydi keşke. Keskelerimizin daha az olması dileğiyle ağzınıza sağlık çok güzel maşallah.
YanıtlaSil