O SARP YOKUŞUN NE OLDUĞUNU BİLDİN Mİ?

Ağaçlara sorulsa “Siz mi daha özgürsünüz yoksa kuşlar mı” diye?

“Şu insanoğlu ne zalim, yürümenin hakkını verebildi mi ki kuşlarla ağaçları yarıştırma peşinde” derlerdi belki de... Hâlbuki ağacın ihtiyacı var mı uçmaya? Kuşlar daha mı özgürdür topraktan uzak olunca?

Gökyüzünde uçmayı hep özgürlükle ilişkilendirmiş insan. Şarkılara, şiirlere konu etmiş. Bazen bir bulut olmak istemiş hayalinde, bazen de asi bir rüzgâr. Yeryüzü yetmemiş, özgürlüğü hep göklerde aramış. Toprağa bağlanmayı esaret saymış. Hâlbuki özgürlük gökte uçmak değil de önce yerdeki o sarp yokuşu aşabilmekte…

Ne tezattır ki özgürlüğü uzaklarda arayan insanoğlu yaradılışı gereği seçimlerinde özgür bırakılmış. Özgür olabilmenin ilk adımı olarak da köle azat etmesi tavsiye edilmiş insana. Özgür olmak istiyorsan önce özgür bırak ki herkes seçimlerini özgürce yapabilsin diye...

Özgürlükle asiliği karıştırmış çoğu zaman. Nefsinin her istediğini yapmayı, görüntülü konuşmayı, sınırları kaldırmayı özgürlük zannetmiş. Sınırları kaldırdıkça özgürlüğünün daha da daraldığını görememiş. Ufacık telefon ekranına, bir dal sigaraya, görünmeyen internet hattına bağımlı olmuş özgürleşmek niyetiyle…

Her şey dengeden çıkarak başlamış. Önce azlar çok, sonra çoklar aşırı olmuş. Yese de doymaz, olsa da yetmez olmuş. Şükürler şikâyete, sabırlar isyana dönmüş. O sarp yokuşu aşmak yerine yokuş aşağı koşmaya başlamış insanoğlu. Aç kalmış daha çok doymak ümidiyle…

Adalet, dalalete bırakmış yerini. Yanlış girdiği yoldan çıkamamış. Geriye dönmüş ama varamamış başladığı yere. Çıkışı bulacak iradesi varken yanlış dönüşlerle iyice kaybolmuş. Doğru yolu seçememiş en büyük marifeti seçim hakkı olduğu halde… Sonra uyanmış ter içinde, Önündeki iki yola bakmış: “hayır ve şer”, Yanı başında bir ağaç ve kuş, İçindeki kölesini azat etmiş önce, Yola çıkmış o sarp yokuşu aşabilmek duası ile...

Yorumlar

  1. Murat Yıldız25 Aralık 2020 23:12

    Güzel bilgiler miktar arttıkça etki azalır.

    YanıtlaSil
  2. Umida28 Aralık 2020 02:43

    Özgürlük zan ettiğimiz aslında cesaret gerektiren ve insanı dününden daha iyiye getiren şey

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Tek Olmak Yalnız Olmak Demek Değildir Oysa!

Resim
İnsan, kimin kendi isteklerini daha tatmin ettiğine bakar, O insanı yakını sanmak için... Ya ne istediğini bilmiyorsa o insan... Ya da istedikleri özüne zarar veriyorsa... İnsan kendine yakın bulduklarını arar sadece... Ya aradıkların gerçekten yakının değilse... Ya onların isteklerini tatmin ettiğin için yakınında iseler... İnsan diğer insanları arar, kendini yalnız hissettiğinde... Ta ki kalabalıkta da kendini yalnız hissedene kadar. Yalnızlık tek başına olmak değildir oysa! Ve yalnızlık değildir, bir kişi tarafından terk edilmek... Ve yalnızlık değildir, sevdiklerinin cenazesinde bulunmak... İnsan, terk edildiğinde değil, yakını öldüğünde değil, tek başına kaldığında değil... İnsan, ancak sana senden daha yakın olanı unuttuğunda yalnız olur. Sana ait her şeyi vereni, Ve sana ait olan her şeyi geri alacak olanı Unuttuğunda yalnız olur ancak. Çevrendeki her şeyden ve herkesten önce olanı, Ve çevrendeki her şey ve herkesten sonra olacak olanı,
Devamı

KADER AĞLARINI ÖRÜYOR...

Resim
İnsan bir seçim yaptığında sadece o şeyi seçtiğini zanneder. Oysa biz bir karar verdiğimizde o seçeceğin ilişkili olduğu her şeyi de seçiyoruz aslında... Bir seçim yaptığımızda bir ağ örgüsü seçiyoruz... Kendi ülkemizde yaşarken ve çalışırken, Yurt dışı çalışma teklifi geldiğinde... Sadece gelen teklife bakabiliyoruz. Teklif edilen pozisyona veya maaşa... Dar düşünebiliyoruz seçeneği değerlendirirken... O teklif edilen seçeneği durağan zannedebiliyoruz... Oysa o seçenek, Kendisiyle ilişkili birçok vaka ve insan ağı barındırıyor... Sağı, solu, önü, arkası var... O seçeneği kabul etmek onunla ilişkili olan tüm ağları kabul etmek demek, Aslında bir yaşantı seçiyoruz, Kader ağı seçiyoruz... Yurt dışında karşılaşacağımız insanları, Orada, iş yerinde yaşayacağımız zorlukları, Apartmanımızı, komşularımızı, alışveriş yapabileceğimiz mekanları, o ülkenin kültürünü, evliysek ve eşimizle gidiyorsak değişimden dolayı eşimizle yaşayacağımız olayları, çocuklarımızın ark
Devamı

GEÇİCİLİĞİN İÇİNDEKİ GERÇEK AMAÇ...

Resim
GEÇİCİLİĞİN İÇİNDEKİ GERÇEK AMAÇ... > Gündelik işlerin arasında nasıl da geçivermişti zaman… Yorgun yüzündeki çizgiler, ellerindeki nasır ve gözlerindeki hüzün zamanın görünen izleriydi. Peki ya görünmeyenler? Görünmeden geçen dakikalar, saatler, yıllar… Yani ömrün… Yani en büyük sermayen… Sana çok iyi değerlendir diye verilmiş ve hiç değerlendiremediğin o servet... Nasıl da geçivermişti değil mi? Acıyla bakar albümdeki soluk ve eski resimlerine insan. Ahh nasıl da geçivermişti gençlik, hem de hiç geçmeyecek zannederken… O yıllar neredeydi şimdi? Yürek yakan o şen kahkahaların, çapkın bakışların neredeydi? Hani çok güzeldin ya… Ya da çok yakışıklı… Hiç gitmeyecek gibi geliyordu ya güzellik, hani hiç değişmeyecek gibi… Ama değişmişti işte hem de çok… Her fotoğraf ve hatta vücudundaki her zerre bunu anlatıyordu. Görüyordun zamanın ve geçiciliğin sendeki izlerini, her ne kadar kabul etmesen de. Gelip geçivermişti ömür, bir bakışlık göz açıp kapama ya da tek nefeslik bi
Devamı