DENEME YANILMA



İnsan, öğrenebilen bir canlı…

Bilmediğini öğrenip hayatına katabilir, kendini geliştirmeyi seçebilir ve doğru tercihler yaparak dününden daha iyi olabilir. İnsanın diğer canlılardan farkı, gücü buradan gelir.

Öğrenme yöntemi olarak sıklıkla deneme-yanılma yöntemini kullanır.
Dener ve yanılır…

Ticaretinde büyümeyi hedefler ve borçla yeni şubeler açmayı dener, yanılır.

Çocuğunu mutlu etmek ister ve her isteğini yerine getirmeyi dener, yanılır.

Sağlam dostlukları olsun ister. İlişkilerinde tavizler verir, hataları görmezden gelmeyi dener, yanılır.
Her denemede canı yandığı halde tekrar dener, tekrar yanılır.
İnsan…
Deneyen ve yanılan insan…
Kaybı çok, zamanı az…
Peki, yanılmadan öğrenebilmek mümkün müdür?
İş hayatında ilerlemek, çocuk yetiştirmek, ilişkileri kaliteli yaşamak…
Bunları yanılmadan da öğrenilebilmek mümkün mü?
Bir kuşun uçmayı öğrenmesi gibi insan da az hatayla kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenebilir mi?
Peki, nasıl?
Deneyim transferiyle…
Bir kuş havanın gerçeğine, yasasına uyumlu hareket eder. Bu gerçeğe aykırı bir şey denemeye çalışmaz. Doğduğu an bu deneyimi transfer eder ve ona uyumlu davranır. Kendisine verilen donanımın yanı sıra, onu uçma konusunda başarılı kılan şey bu uyumdur.
İnsan da ancak bir gerçeği hayatına transfer edebildiğinde, yanılmadan mutlu ve başarılı olabilir…
Bizden önce de birileri işini büyüttü, bir aile kurdu, çocuk yetiştirdi, onların da başarıları ve başarısızlıkları oldu. İnsan kendi yaşantısının yanı sıra başkalarının başarı ve başarısızlıklarından ders çıkarabildiğinde hatası azalır, hayatında hız kazanır. Tüm zamanlarda, tüm mekânlarda ve herkes için geçerli olan bir deneyimi kendi hayatına geçirmek, bir ömrü doğru ve kaliteli yaşayabilmeyi sağlar.
İnsan tutarlı bir içeriği, bir gerçeği hayatına transfer ettiğinde;
Denemek ve yanılmak zorunda kalmaz…
Gerçekten mutlu olabilir, mutlu edebilir…
Kaliteli ilişkiler kurabilir…
Hızlı ve doğru kararlar alabilir…
Kendi dünyasında, az hatayla uçabilmeyi öğrenir…

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Tek Olmak Yalnız Olmak Demek Değildir Oysa!

Resim
İnsan, kimin kendi isteklerini daha tatmin ettiğine bakar, O insanı yakını sanmak için... Ya ne istediğini bilmiyorsa o insan... Ya da istedikleri özüne zarar veriyorsa... İnsan kendine yakın bulduklarını arar sadece... Ya aradıkların gerçekten yakının değilse... Ya onların isteklerini tatmin ettiğin için yakınında iseler... İnsan diğer insanları arar, kendini yalnız hissettiğinde... Ta ki kalabalıkta da kendini yalnız hissedene kadar. Yalnızlık tek başına olmak değildir oysa! Ve yalnızlık değildir, bir kişi tarafından terk edilmek... Ve yalnızlık değildir, sevdiklerinin cenazesinde bulunmak... İnsan, terk edildiğinde değil, yakını öldüğünde değil, tek başına kaldığında değil... İnsan, ancak sana senden daha yakın olanı unuttuğunda yalnız olur. Sana ait her şeyi vereni, Ve sana ait olan her şeyi geri alacak olanı Unuttuğunda yalnız olur ancak. Çevrendeki her şeyden ve herkesten önce olanı, Ve çevrendeki her şey ve herkesten sonra olacak olanı,
Devamı

KADER AĞLARINI ÖRÜYOR...

Resim
İnsan bir seçim yaptığında sadece o şeyi seçtiğini zanneder. Oysa biz bir karar verdiğimizde o seçeceğin ilişkili olduğu her şeyi de seçiyoruz aslında... Bir seçim yaptığımızda bir ağ örgüsü seçiyoruz... Kendi ülkemizde yaşarken ve çalışırken, Yurt dışı çalışma teklifi geldiğinde... Sadece gelen teklife bakabiliyoruz. Teklif edilen pozisyona veya maaşa... Dar düşünebiliyoruz seçeneği değerlendirirken... O teklif edilen seçeneği durağan zannedebiliyoruz... Oysa o seçenek, Kendisiyle ilişkili birçok vaka ve insan ağı barındırıyor... Sağı, solu, önü, arkası var... O seçeneği kabul etmek onunla ilişkili olan tüm ağları kabul etmek demek, Aslında bir yaşantı seçiyoruz, Kader ağı seçiyoruz... Yurt dışında karşılaşacağımız insanları, Orada, iş yerinde yaşayacağımız zorlukları, Apartmanımızı, komşularımızı, alışveriş yapabileceğimiz mekanları, o ülkenin kültürünü, evliysek ve eşimizle gidiyorsak değişimden dolayı eşimizle yaşayacağımız olayları, çocuklarımızın ark
Devamı

GEÇİCİLİĞİN İÇİNDEKİ GERÇEK AMAÇ...

Resim
GEÇİCİLİĞİN İÇİNDEKİ GERÇEK AMAÇ... > Gündelik işlerin arasında nasıl da geçivermişti zaman… Yorgun yüzündeki çizgiler, ellerindeki nasır ve gözlerindeki hüzün zamanın görünen izleriydi. Peki ya görünmeyenler? Görünmeden geçen dakikalar, saatler, yıllar… Yani ömrün… Yani en büyük sermayen… Sana çok iyi değerlendir diye verilmiş ve hiç değerlendiremediğin o servet... Nasıl da geçivermişti değil mi? Acıyla bakar albümdeki soluk ve eski resimlerine insan. Ahh nasıl da geçivermişti gençlik, hem de hiç geçmeyecek zannederken… O yıllar neredeydi şimdi? Yürek yakan o şen kahkahaların, çapkın bakışların neredeydi? Hani çok güzeldin ya… Ya da çok yakışıklı… Hiç gitmeyecek gibi geliyordu ya güzellik, hani hiç değişmeyecek gibi… Ama değişmişti işte hem de çok… Her fotoğraf ve hatta vücudundaki her zerre bunu anlatıyordu. Görüyordun zamanın ve geçiciliğin sendeki izlerini, her ne kadar kabul etmesen de. Gelip geçivermişti ömür, bir bakışlık göz açıp kapama ya da tek nefeslik bi
Devamı