YEPYENİ KARARLAR

Siyah kapağın üzerinde, turuncu renk iyi durmuş diye düşündü. Senenin bitişinin sevdiği yanlarından biri de yeni bir ajandaya geçecek olmasıydı. Ömrünün bu yeni senesinde, neredeyse gittiği her yerde, kendisine eşlik edecek bir seçimdi bu. Yeni yılın gelişi, onu her zaman heyecanlandırırdı. Yeni sene demek, yeni kararlar, hedefler demekti. Geçen sene isteyip de yapamadığı pek çok şeyi yapabilme umudunu taşırdı. Bu sefer olacaktı… Ümitliydi…

Yeni yıl ona, istediği hayatı düzenleme imkanı verecekti.
Geçen sene yapmak isteyip de yapamadığı pek çok şey olmuştu.
Ama insanın hayata olumlu bakması gerekmez miydi?
Yapamadıklarına odaklanmak yerine, yeni seneyi hayal etmek, yepyeni umutları yeşertmek gerekirdi.

Her sene olduğu gibi, ajandasını açtı.
Akadaki boş sayfalara “Yep Yeni Hedefler” yazdı.
Ajanda yeni olsa da, hedefleri senelerdir aynıydı.
Her sene hevesle başlıyor, yapamadıkları oldukça morali bozuluyordu.
Birini yapamadığında diğerlerini de yapası gelmiyordu.
Ve öbür hafta başı, yeni ayın başı derken senenin sonu geliyordu.
Belki de bu sene isteklerine ulaşabilmek için doğru zamandı.
Hayatın, kendisine isteklerini getireceğine inanıyordu.
Aldığı kararlara başlangıç için senenin ilk gününü belirlemişti.
Hedeflerini düşünürken pastasından bir lokma daha aldı.
Çikolata sosunun lezzeti ağzında dolaşırken, gözleri keyifle kısılmıştı.
Pastanın tadını daha fazla almak ister gibi bir hali vardı.
Ne de olsa, birkaç gün sonra çikolataya da, pastaya da veda edecekti.
Şimdi ise rahat rahat yiyebilirdi.
Çünkü şimdi yerse, diyete başladığında aklı pastalarda kalmamış olurdu.
Hayatının miladı olarak belirlediği tarihe sadece üç gün kalmıştı.
Bu üç günü rahat geçirmek istiyordu…


Peki üç gün geçtikten sonra, hayatında değişmesini umduğu şey neydi?
Bugüne kadar niyetlenip yapamadıklarının suçlusu başlangıç tarihi miydi?
İnsan, benzer senaryoları defalarca yaşamış olsa da, aynı hataları tekrar edebiliyor.
Kendi yapması gerekeni yapamadığında, dış dünyaya bel bağlayabiliyor.
Yeni sene, yeni hafta, yeni gün isteklerimi bana getirecek diye düşünebiliyor.
İnsan hayattan da, kendinden de yanlış beklentilerde olabiliyor.
Hedeflerinin tamamına bir anda başlayabileceğini zannedebiliyor.
Henüz pratiği olmayan konularda, kendisinden bir anda en iyi sonuçları isteyebiliyor.
Bir şeyleri düzeltmenin mükemmel olması gerektiğini düşünebiliyor.
Bugün yapamadıklarının getirdiği suçluluk duygusunu, çözümü erteleyerek gidermeye çalışabiliyor.

Hayatın, ben adım atmadan bana isteklerimi getireceği zannı gibi,
Mükemmel adımları atmayı beklemek de bir yanılgı olabiliyor…
Tüm kararlarıma aynı anda başlayamayabilirim.
Yapmak istediklerimi kusursuz yapamayabilirim.
Bugün bir şeyi tam yapamamış olmam, bugünümü de yapabildiklerimi de değersiz kılmıyor.

Bir şeyleri iyileştirmek için belki de;
Yarını, yeni haftayı, yeni seneyi beklemem gerekmiyordur...
Gücüm neye yetiyorsa,
Eksiksiz olmayı beklemeden,
Yapabileceklerimi küçümsemeden,
Atacağım ilk adımı ertelemeden
Hemen bugün başlamam gerekiyordur…